Nieuw jaar, nieuw begin. Ik speelde zelf Evenfall. Een tableau builder waarbij je mooie combinatie probeert te maken. Het was de eerste keer dus met name veel verkennen en uitproberen. Om mij heen werd Earth en Nucleum gespeeld.
Deze vrijdag kon ik aanschuiven bij Dune Imperium met Rise of Xi uitbreiding. We hadden dit spel cadeau gedaan, maar ik had hem nog maar een keer eerder gespeeld. We deden dit spel cadeau aan een clubgenoot die een mooie verjaardag/spellendag organiseerde. Het was een hele goede keus. Niet alleen op BGG staat het spel ondertussen op nr 10, maar ook hij vindt het een top spel en speelt het vaak.
In Dune Imperium speel je een van de karakters uit de boeken reeks Duin/Dune van Frank Herberts. Het spel combineert deck building, met worker placement en met een meerderheden element op het centrale slagveld. Daarnaast is er voor elke factie een invloedsspoor dat punten oplevert. Het zijn veel spelmechanismen in een maar het spel laat het heel natuurlijk aanvoelen. Het einde wordt getriggert als iemand 10 punten heeft. Hierdoor ontstaat een race element dat voor spanning zorgt in de laatste zetten. In totaal een sterk tactisch spel met een sterk thema.
Op een andere tafel werden twee kortere spellen gespeeld: Miyabi en Fyfe. Ik heb nog een stukje van Miyabi kunnen zien. Hierin bouw je een Japanse tuin.
Op de derde tafel kwam het race spel Cubitos te voorschijn. Cubitos is een race spel waarbij je dobbelstenen verzamelt die je extra mogelijkheden geven. Het is een vrolijk uitgevoerd spel waarbij je helaas wel vaak een het checken bent wat elke soort dobbelsteen ook al weer doet.
Dit jaar proberen we wat nieuws: thematische spellendagen. Een korte peiling van de leden resulteerde in 3 thematische dagen: Ark Nova dag, Vital Lacerda dag en dag voor zwaardere spellen (3.8 en hoger op BGG). De Ark Nova dag was een succes. Net als de eerste keer toen het spel net uit was. Het zette bij mij het spel ook weer terug op de kaart. De Lacerda dag… niet hetzelfde succes. Uiteindelijk met zijn drieën een roestig potje On Mars gespeeld. We zullen zien wat de laatste spellendag brengt maar voorzichtige conclusie is 1 spel als thema werkt beter omdat je weet wat je gaat spelen of gewoon een normale spellendag doen.
Omdat On Mars de laatste keer zo roestig ging, speelden we het deze vrijdag weer. Dit keer volledig voorbereid. Spelregels nog volledige gelezen en het strategie forum van BGG eens bekeken. Ik vind het bij spellen van Lacerda niet altijd eenvoudig om de verschillende paden naar winst te zien. Je krijgt al snel overal punten voor en het is niet altijd duidelijk tijdens het spel wie het goed doet. Met deze nieuwe kennis ging het spel helemaal leven. On Mars is een actie selectie spel waarbij de acties verdeeld zijn over twee zones (in de baan om Mars of op Mars) je beweegt tussen beide zones maar kunt alleen de actie doen in zone waar je bent. Hierdoor moet er flink gepuzzeld worden. Prachtig spel.
Op de andere tafels werd Tiletum gespeeld. Deze hit uit Essen heb ik zelf nog niet mogen spelen maar ondertussen wel benieuwd. Met name de pilaarvormige spelstukken blijven me intrigeren.
Op de derde tafel werd Myraclia neergelegd. Ik had nog niet gehoord van dit spel. Volgens de geek vorm je een chaotisch planeet naar je hand.
Een klein groepje deze vrijdag. Vakanties en andere zaken zorgden dat we een groepje van 9 spelers hadden. Precies genoeg voor drie tafels van drie. Zelf schoof ik nog een keer aan bij Darwin’s Journey. Na een mooie start waarin ik meer geluk had met de tussen opdrachten verslapte ik en werd ik weer derde. Het spel maakt het erg moeilijk om van te houden.
Boven werd The Red Cathedral gespeeld. Een mooi spel uit 2020 met een fraai compact doosje met zeer eigenzinnig artwork op het bord. Persoonlijk vind ik het erg mooi. De buren speelde ook een ouder spel Project L. Project L is een abstract spel waarin je slim “tetris-achtige” figuurtjes in verschillende kaartjes speelt. Elke afgemaakt kaartje scoort punten. Een snel spel dat ze geloof ik drie keer gespeeld hebben in de tijd van 1 potje Red Cathedral / Darwin’s Journey.
We sloten de avond af met een bijzonder spel: Ra. Het twaalfde spel dat is toegevoegd aan de Boardgamegeek database. Gemaakt in de vorige eeuw (1999) door de auteur met de meest gepubliceerde spellen op zijn naam Reiner Knizia. Ik kreeg het spel nog van mijn ouders en begreep er niets van. Tot ik het 10 jaar later speelde en zag hoe geniaal het gemaakt is. In het spel bied je door middel van “zonnen”-tegels waar op een waarde staat gedrukt. Je hebt er drie in elke ronde. Direct geniaal want het probleem met open bieden is dat het heel frustrerend kan zijn om de juiste waarde te bepalen. Hier is je keus heel beperkt. Ik kan deze hele blog vol schrijven hoe mooi dit spel in elkaar steekt, maar ga het vooral spelen, liefst met iemand dit het goed kent.
Het Spelpaleis Amersfoort bestaat ondertussen 11 jaar, heeft nieuwe mensen zien komen en oude bekenden moeten missen. Elke vrijdag avond zijn er 12-16 spelers die aanschuiven voor een mooi spel. Deze vrijdag was het rustig maar er kwamen wel drie mooie spellen op tafel.
Ik speelde voor de tweede keer Darwin’s Journey en wel de mooie Kickstarter Collecter’s Edition. In Darwin’s Journey reis je mee met Darwin langs de Galapagoseilanden en werk je mee aan de evolutie theorie. Je verhoogt de kennis van je wetenschappers, correspondeert, reist over de eilanden te voet en vaart mee met/achter de Beagle. Onderweg verzamel je verschillende planten, dieren en fossielen om die vervolgens tentoon te stellen. Dit alles via “worker placement” met vier wetenschappers over 5 ronden. Onderweg vervul je tussenopdrachten die extra elementen vrij spelen. Het spel speelt vlot weg voor een lang spel. Ook na de tweede keer blijf ik me een beetje zorgen maken over de geluksfactor van de opdrachten, de beschikbaarheid van de verschillende kleuren zegels vs je persoonskaarten.
Boven lag Weather Machine van Vital Lacerda op tafel. Onze derde Lacerda en hij zal zeker op tafel komen op de Lacerda dag volgende week.
Geheel in thema werd als derde spel De Zoektocht naar El Dorado gespeeld van Reiner Knizia. Er waren meerdere uitbreidingen aan toe gevoegd en er werd met een lange route gespeeld. Hierdoor waren ze pas klaar na Darwin’s Journey.
Weer vrijdag in het Spelpaleis en weer mooie spellen op tafel. Beneden werd het langverwachte Boonlake gespeeld. In deze recente Alexander Pfister ben je een pionier die een verse start maakt aan het meer Boonlake. In deze worsteling om er iets van te maken werd de 160! minuten speeltijd ruim gehaald.
Marleen speelde Eclipse: Second Dawn for the Galaxy waarin het universum aan je voeten ligt om te ontdekken, ontginnen, ontwikkelen en verslaan. De facties zijn niet gebalanceerd en hoe de tegels vallen kan een speler een duidelijk voordeel geven. Het is aan de andere spelers om daar wat aan te doen.
Ik ging zelf aan de gang met Paleo. In Paleo werk je samen als team om een muurschildering te maken (?) en met name niet dood te gaan voordat hij af is. Het spel gooit je van alles voor de voeten: mammoeten, wolven, andere mensen die je voedsel stelen. In tegenstelling tot de spellen om mij heen gingen we niet iets opbouwen en verloren we als we het minder goed deden dan de tegenspelers / het spel. In Paleo verlies je als je stam sterft. Einde verhaal. The End.
Dit roept de vraag op of overleven als thema wel een aansprekend thema is. Wat zeg je liever na afloop: “Ik heb verloren omdat mijn stam minder groot/succesvol was dan de stam van mijn buurman” of “Ik verloor omdat mijn stam dood is”. Tegenslag hoort bij het leven, maar maakt het een leuk spel?
Het moge duidelijk zijn dat we Paleo niet gewonnen hebben. We gingen verder met Imperial Settlers: Empires of the North. Gewoon (weer) een rijk opbouwen en daarbij meer punten scoren dan je tegenstanders. Een prima spel met leuk artwork maar helaas erg kleine tekst om over de tafel heen op te kop te kunnen lezen. Als je het vaker speelt en de kaarten kent, is dit minder een probleem.
Dit jaar ben ik een nieuwe uitdaging aangegaan. Niet 10×10. Niet 365 plays. Dit jaar 7 spellen van 7 designers. Vrij vlot Uwe Rosenberg en Reiner Knizia weggetikt. Daarna zowel met Lacerda als Michael Kiesling gestart. Het resultaat was dat afgelopen vrijdag Tikal op tafel kwam. Tikal is een spel dat ik altijd graag goed wil spelen, maar wat nooit lukt. Je graaft tempels uit en probeert tijdens de scoring een meerderheid van archeologen bij een tempel te hebben. En meerderheden spellen zijn eigenlijk niets voor mij.
De sfeer zat er wel goed in. Iedereen begreep dat bij een meerderhedenspel het heel belangrijk is om duidelijk te maken dat je echt niet aan het winnen bent en vooral die andere speler er goed voor staat. Veel plezier gehad en ik kijk er naar uit om de expert variant met biedingen een keer te proberen.
Na Tikal nog tijd voor twee potjes Project L. Dit spel vorig jaar via Kickstarter binnen gekregen. Een leuk kort abstract puzzel spelletje waarbij je nieuwe/betere stukken verdient als je een puzzel afmaakt. Met meer stukken kunnen je sneller meer puzzels vullen en punten verdienen. Zoals bijna altijd is 1 potje niet genoeg.
Tien jaar Spelpaleis Amersfoort. 10 jaar spellen spelen. 10 jaar ons huis open gesteld voor 6-20 mensen die graag een spelletje willen spelen. Daar thuis of bij hun vrienden niet altijd aansluiting vinden, maar die bij ons terecht zijn gekomen. 10 jaar van klein beginnen, te groot worden en een weg vinden om spellen te blijven spelen tijdens een “global pandemic”.
Veel leuke dingen gedaan: Uwe marathon, Essen Uitpakzondag, Spelpaleis XL (voor 4 uur en langer spelen), het Open Amersfoort Kampioenschap en vooral spellendagen; liefst in de tuin met zon en ‘s-avonds met zijn allen lekker eten. Ook heel trots om met drie teams mee te hebben gedaan aan het NK, een tweede plek en twee keer deelname EK.
Maar vooral fantastische spellen gespeeld met fantastische mensen. Dat vooral.
Nog 10 jaar? Misschien, eerst is het morgen weer vrijdag. Tijd voor spellen.
Marleen en Peter
Uwe Rosenberg is een graag geziene gast in het Spelpaleis. Niet door iedereen moet ik zeggen. Zijn fixatie met nostalgisch plattelands leven inclusief de obsessie om elke gezinslid steeds eten te geven, spreekt niet iedereen aan. Maar voor diegene die op zoek is naar een pittig strategie spel, biedt hij veel moois. Deze zomer hebben we een heuse Uwe Marathon georganiseerd om diep in zijn oeuvre te duiken. Zowel de haters als de liefhebber zullen moeten toegeven dat Uwe vele gezichten heeft.
Het lijstje van de marathon, op volgorde van Boardgame Geek ranking:
21 “A Feast for Odin (2016)
30 “Caverna: The Cave Farmers (2013)
32 “Agricola (2007)
52 “Le Havre (2008)
64 “Fields of Arle (2014)
93 “Patchwork (2014)
147 “Ora et Labora (2011)
280 “Glass Road (2013)
304 “At the Gates of Loyang (2009)
342 “Nusfjord (2017)
449 “Hallertau (2020)
464 “Bohnanza (1997)
612 “Nova Luna (2019)
840 “Cottage Garden (2016)
1013 “New York Zoo (2020)
Het oudste spel in het lijstje is Bohnanza. Het gerucht gaat dat Uwe hiermee het geld en het krediet bij de uitgevers heeft verdient om zijn andere spellen mee uit te geven. Na Bohnanza staat Uwe echter voor de meeste mensen gelijk aan Agricola. Worker placement op een gemeenschappelijk bord met de mogelijkheid om meer workers te krijgen mits je een kamer hebt. Nog steeds een heel goed spel waarbij je elke zet moet overwegen.
Agricola werd gevolgd door het zware Le Havre. Hier zie je dat Uwe niet schrikt om heel veel soorten grondstoffen in een spel te stoppen. Ook zie je hier dat een gebouw dat je bouwt ook door andere gebruikt kan worden. Na het lichtere en interactieve Aan de poorten van Loyang waarbij er weer ouderwets geboerd wordt volgde Ora et Labora. Een monsterspel waarbij elke grondstoffiche twee kanten heeft voor nog meer grondstoffen. Grondstoffen liggen op een rondel en worden zo elke beurt meer “waard” tot ze “gekocht” worden en terug gaan naar nul. De 2 tot 3 uur op de doos maakt hij zeker goed. Menig Uwe fan moet zich afgevraagd hebben wat er zou volgen: het werd Caverna. Caverna is de vriendelijk Agricola. Wil je niet met vee omgaan? Graaf een gang of ga op plundertocht. Meer opties en dus zit je elkaar minder in de weg. Wel weer je dwergen eten geven, dat wel.
Na een zijsprong naar de lichte interpretatie van het rondel in Glasstraat volgden in 2014 twee spellen: Patchwork (een elegant bijna abstract tweepersoonsspel) en Friese Velden (ook een tweepersoonsspel maar dan strategisch in de geest van Agricola maar veel opener). Friese Velden is mijn persoonlijk favoriet. De vrijheid om te kiezen wat je wilt gaan doen. Het team van zomer en winterarbeid is mooi vorm gegeven en het artwork is top.
Met Friese Velden leek Uwe’s oeuvre af, tot in 2016 op Essen Odin verscheen. Het was een chaotisch gezicht: een tafel vol met spullen, Vikingen die je te eten moest geven, een tetris-achtige constructie waarmee je punten moest scoren, waar ging dit heen. Maar deze loodzware doos werd door fans met open armen ontvangen en staat nu als het beste spel van Uwe op de BGG lijst. Onder alle verwarring zit een straf planningspel waarbij je zorgvuldig met je acties moet omgaan.
Na Odin liet Uwe zien dat hij meer ijzers in het vuur heeft. Met Cottage Garden (een 4 persoons Patchwork-achtig spel), Nusfjord (vissen in Noorwegen, bossen kappen én weer aanplanten, Uwe goes Eco?) en wederom een Patchwork interpretatie met Nova Luna. Kwamen er 3 meer spellen de top 1000 in. Tot slot volgde vorig jaar Hallertrau (nog niet gespeeld) en net buiten de top 1000 New York Zoo. Met NY Zoo lijkt Uwe definitief af te rekenen met zijn fixatie op vee. Een exotische dierenselectie staat tot je beschikking.
Hoe heerlijk gevarieerd kunnen bordspellen zijn? Nu we weer “gewoon” spelen ligt het hele spectrum aan spellen weer aan onze voeten en meer. Op de 25ste werd er een heus prototype gespeeld van een van onze clubleden, terwijl ik begon met Wingspan met zowel de Europese en Australische uitbreiding. Op een andere tafel werd Gaia Projects gespeeld.
Na Wingspan pakte we de nieuwe De Crew – Missie Diepzee. We hadden al genoten van de vorige versie waarbij we naar de sterren gingen. De vraag was hoe anders is deze versie? De kern is natuurlijk het zelfde gebleven: het is een slagenspel waarbij je gezamenlijk een aantal doelen probeert te halen. Een simpel maar ijzersterk principe. Het verschil zit hem in de opdrachten. Waar je in de vorige versie steeds hetzelfde probleem had; krijg kaart x bij persoon y, is er hier een grotere variatie. Elke ronde heeft een moeilijkheidsgraad afhankelijk van het aantal spelers. Je draait opdrachtkaarten tot je voldoet aan de moeilijkheidsgraad. De opdrachten kunnen sterk verschillen en zijn gevarieerder dan “zorg dat person x kaart y krijgt”. Naar mijn mening is dit een enorme verbetering. Je kunt nu zelfs het avontuur zelf achterwegen laten en gewoon een bepaalde moeilijkheidsgraad spelen. De vorige Crew was al een aanrader. De nieuwe maakt hem nog beter.
Op 2 juli een iets mindere bezetting maar geen mindere spellen. Funkenslag/Hoogspanning Benelux en Letters from Whitechapel. Met 3 personen was Hoogspanning in ons kleine landje een drukke bedoening. De Benelux variant gaat sneller door de energiecentrales heen wat het spel versneld en zorgde dat ik aan het eind te traag was. Het blijft een bijzonder spel met een mooie spanningsboog. Na dit vuurwerk nog een rustig potje Reef. Beneden werd in stijl van de Uwe Rosenberg marathon New York Zoo gespeeld. Ik kan niet aan de indruk ontsnappen dat Uwe wilde laten zien dat hij prima een spel zonder schapen en koeien kon maken. En dus nam hij flamingo’s en pinguïns…
Spelpaleis Amersfoort 